Od chwili osiągnięcia stanu równowagi samolot może zdążać prosto ku miejscu przeznaczenia, jest jednak więcej niż prawdopodobne, że będzie musiał wykonać zakręt, tak by polecieć w odpowiednim kierunku. Ten manewr wykonuje się za pomocą drugiego zestawu klap znajdującego się na płatach nośnych, który zwany jest lotkami, oraz steru kierunku będącego elementem statecznika pionowego.
Lotki, podobnie jak klapy, usytuowane są na krawędziach spływu skrzydeł samolotu, wychylają się jednak w przeciwnych kierunkach. Gdy pilot chce wykonać zakręt w lewo, opuszcza lotkę po prawej stronie, co powoduje wzrost siły nośnej działającej na prawy płat, a jednocześnie podnosi lotkę po lewej stronie, co odpowiednio obniża siłę nośną działającą na lewe skrzydło. Samolot pochyla się wówczas w lewo i w tym samym momencie zostaje skręcony w lewo ster kierunku na stateczniku pionowym. Samolot wtedy zaczyna zakręcać i ten manewr trwa do chwili, gdy statek skieruje się w odpowiednim kierunku, a pilot przemieści elementy usterzenia do pozycji spoczynkowej.
Kiedy samolot zbliża się do portu docelowego, pilot musi rozpocząć działania zmierzające do bezpiecznego posadzenia maszyny na ziemi. Schodzenie z pułapu jest czynnością bardzo skomplikowaną - nie można dopuścić do utraty kontroli nad statkiem, a to wymaga ogromnej precyzji. Klasyczne lądowanie wykonuje się pod wiatr, tak by czołowy podmuch powietrza pomagał w utrzymaniu sterowności samolotu. Boczny wiatr znosi statek i manewr staje się bardziej skomplikowany.

Lekki samolot wykorzystuje do manewrów ster wysokości.