Siła nośna powstająca na profilu aerodynamicznym płata jest dalej wzmacniania z powodu zachowania się strumienia rozciętego skrzydłem powietrza. Skręca się on ze sobą i za skrzydłem powstaje zawirowanie podobne do tego, jakie widzimy, gdy woda leci z kranu. Powoduje ono zawirowanie o identycznej sile, lecz przeciwnie skierowanego. To z kolei cofa się pod skrzydło i oddziałując z głównym strumieniem powietrza zmniejsza jego wielkość.
Oddziaływania strumieni powietrza będące konsekwencją powstania tego zawirowania i jego wpływ na główny strumień powietrza powodują, że opływ powietrza wokół dolnej powierzchni profilu skrzydła staje się jeszcze mniejszy, podczas gdy górna powierzchnia profilu opływana jest przez powietrze jeszcze szybciej. Ciśnienie na górze zmniejsza się więc, na dole zaś rośnie, a to w konsekwencji prowadzi do dalszego wzrostu siły nośnej.

Model samolotu w tunelu aerodynamicznym pokazuje, jak tworzą się zawirowania powietrza. Takie tunele używane są do testowania nowych konstrukcji.
Dym zawarty w powietrzu pozwala zobaczyć, jak układają się strugi powietrza.